Huppa meteen maar een lekkere belemmerende gedachte er in gooien of eigenlijk meer een gevoel. En toch voelt het ook meteen niet helemaal eerlijk want als ik echt ga zitten en bedenk wat ik nu voel is het geen angst om het niet te kunnen. Ik voel me helemaal niet bang. Ik voel me blij dat ik dit doe. Dat ik nu ben gaan zitten en dit aan het schrijven ben. Meteen in de blogtemplate van mijn eigen site want ik weet dat ik recht vanuit mijn hart wil schrijven en niet eerst wil gaan proberen het mooi, af of rond te maken.
Ondertussen een appje van mijn ex-leidinggevende dat ik inderdaad nog wat uren betrokken kan blijven. Leuk!
Ok, er bekruipt me nu toch een gevoel van angst of onzekerheid. Is het stom dat en wat ik schrijf? Wat zullen anderen er van vinden? Ik bedenk of ik dit dan voor anderen schrijf. ik schrijf het wel met de gedachte om het niet voor mezelf te willen houden. Dat zou ik kunnen doen. Ik kan een dagboek gaan bijhouden maar dat is niet waar ik naar verlang.
Als ik op een podium zong voelde ik me krachtig. Nooit had ik het gevoel dat het om mij moest draaien en ik kon het ook loslaten dat het moest klinken als Beyonce. Het ging me om wat er ontstond, om wat er gebeurde. Om de verbinding ervoor, erna of op dat moment. En dat zorgde dan weer voor mijn gevoel van er mogen zijn, er toe te doen. Ik hoop dat het bijhouden van een blog dat ook kan brengen. Dat ik mijn visie op dingen kan uiten en deze vooral ook kan blijven bijstellen in dialoog met anderen. Wat vind ik het fijn om mijn idee wat scherp neer te zetten en dan met anderen een fijne middenweg te vinden en iets te creëren. Misschien is dat `iets` dan een tikkie anders. Dan vind ik het eigenlijk juist wel leuk en ben ik helemaal niet bang. Dan is een kritische noot juist fijn en helpend en dan maakt kwetsbaar zijn juist krachtig.
Dus ik ga schrijven, ik doe het. Dan zie ik wel. Heb ik dus toch mijn eigen inner - Pippi. `ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan`. Maak ik er in gedachte ook zo`n sprongetje bij zoals Pippi Langkous dat doet. Regen komt met bakken uit de lucht nu. Geeft niks! (najaa zometeen als ik naar de stad wil fietsen wel). Voor nu maakt het niet uit! het klinkt heerlijk en ik voel me blij. Dus nu lekker op publiceren klikken, beseffen dat ik vaak uitroeptekens gebruik en scheit hebben aan dat ik ergens las dat je uitroeptekens in een blog moet vermijden. Zie ik een app van mijn lieve vriend of ik vandaag mijn eerste blog ga schrijven.. Top! toen ik het hem gisteren vertelde dat ik de gedachte om te gaan bloggen had gekregen, kwam ik kennelijk over alsof het zou gaan gebeuren :)
Inge!